Help, de Russen komen!

Het beheren van beleggingsfondsen werd lang gezien als werk voor echte alfa mannen. Borrelend van testosteron struinden ze de markt af naar buitenkansjes. Kapitalisme op zijn best.

Toen Jack Bogle in 1976 het eerste passieve indexfonds startte, bestempelden zijn collega’s het niet alleen als een strategie voor watjes, maar als een Marxistische bedreiging. Dit wapengekletter kon een simpel feit niet verhullen: de meeste actieve fondsen vroegen (en vragen) hoge fees voor ondermaatse resultaten.

Passief beleggen werd een doorslaand succes. In Amerika is inmiddels 14 procent van alle beursgenoteerde aandelen in het bezit van indexfondsen. Ondanks of misschien wel dankzij dit succes, is de weerstand nog niet gedoofd.

De meest recente kruisvaarder is Michael Burry, de hedgefonds manager die werd vereeuwigd in de film ‘The Big Short’, omdat hij de vastgoed zeepbel van 2008 voorzag. Hij orakelt nu dat de aandelenbeurs zal instorten. Burry wijst de handel in indexfondsen als schuldige aan. De handel in die fondsen is veel groter dan de handel in de onderliggende aandelen, zo waarschuwt hij.

Hoe werkt dat precies? Stel pensioenfonds A wil voor een miljoen euro in een AEX indexfonds beleggen, terwijl pensioenfonds B een miljoen van datzelfde fonds wil verkopen. In dat geval kan het fonds de twee transacties tegen elkaar wegstrepen, zonder dat er een enkel aandeel Shell, Unilever of ING wordt verhandeld. Dat betekent natuurlijk niet, zoals Burry lijkt te suggereren, dat de totale waarde van de indexfondsen hoger is dan die van de onderliggende aandelen.

Actieve beleggingsfondsen, die overigens nog steeds een groter marktaandeel hebben dan passieve fondsen, werken niet anders. Ook daar kunnen beleggers in- en uitstappen, zonder dat er een onderliggend aandeel verhandeld wordt. Waarom ligt Burry daar niet wakker van? Hij is kennelijk bang dat passieve beleggers bij onrust eerder in actie komen (lees: verkopen) dan hun actieve collega’s. Dat lijkt op zijn minst gezegd een aparte conclusie.

Dit wil allemaal niet zeggen dat de beurs niet in elkaar zal klappen. Dat kan altijd gebeuren. Maar passieve fondsen de schuld geven van een beursbubbel is niets meer dan de Marxistische bedreiging in een nieuw jasje.

We wensen je veel financiële rust,

Marius & Jolmer

Columns

Alle columns
De mooiste tijd
Column  |  02 februari 2025

De mooiste tijd

Lees verder
Plan B
Column  |  05 mei 2023

Plan B

Lees verder
Duurzaam Dilemma
Column  |  02 februari 2023

Duurzaam Dilemma

Lees verder