
De mooiste tijd
Feestjes tot aan het ochtendgloren en uitslapen zo lang je wilt. Nu onze dochters zijn gaan studeren denken we vaak met weemoed terug aan onze eigen studietijd. Wat een leven. Wat een prachtige, zorgeloze tijd.
Hoewel …, was het allemaal wel zo zorgeloos? Of kijken we terug met een gekleurde bril, gerustgesteld door de wetenschap dat het allemaal goed is gekomen? Want volledig zorgeloos was die tijd natuurlijk niet. Het begin zelfs verre van: vind ik wel een huis, een mooie vriendenclub? Gaat mijn studie wel lukken en vind ik het eigenlijk wel interessant? Wat kan ik er mee en wat en wie wil ik worden als ik later groot ben? Als je het antwoord op deze vragen nog niet weet kan dat leiden tot onzekerheid. En ondanks - of misschien juist door - al die feestjes, leidt onzekerheid tot zorgen, die een deel van het studentenplezier bederven.
Terugkijkend naar het verleden weet je wat er later komen gaat. En of de uitkomst nou voldoet aan je ideaalplaatje of niet, de onzekerheid is in de herinnering verdwenen, waardoor de daarbij behorende onrust vervaagt.
Bij beleggen zien we hetzelfde verschijnsel. Als je probeert vooruit te kijken, is de beurs gehuld in een dikke, onheilspellende mist, terwijl het verleden glashelder lijkt. Geen wonder dat we de laatste tijd vaak horen: “Is dit wel een goed moment om te beleggen? De beurs is de afgelopen vijftien jaar enorm gestegen!” Daarbij wordt gesuggereerd dat die stijging logisch en voorspelbaar was, alsof er een zorgeloze aaneenschakeling van beursfeestjes zonder kater is geweest.
Zorgeloos? Vijftien jaar geleden kropen we uit de kraters van de financiële crisis, die de fundamentele vraag opriep of beleggen überhaupt verstandig was. Die vraag werd alleen maar nijpender toen de eurozone, met Griekenland als kanarie in de kolenmijn, in 2011 leek weg te glijden in een financieel moeras. Daarna volgden onder andere Brexit en de coronapandemie, die gepaard ging met een razendsnelle beurscrash van meer dan 30 procent. In de wederopbouw volgde een inflatiepiek, en niet te vergeten een oorlog, die zowel aandelen als obligaties hard raakte.
Het punt is niet alleen dat het verleden wordt verkleurd, als ons geheugen de onzekerheid heeft weggepoetst. Het omgekeerde gebeurt ook: gevoed door onzekerheid kijken we vaak met juist te veel zorgen naar de dag van morgen. De realiteit ligt ergens in het midden: het verleden was meestal minder rooskleurig dan we ons herinneren, en de toekomst is zelden zo somber als we vrezen.
Alles bij elkaar vooral een goede reden om vaker te genieten van het hier en nu. Mark Twain zei het niet voor niets: “Ik heb me in mijn leven enorm veel zorgen gemaakt. Vooral over dingen die nooit zijn gebeurd.”
De les voor de lange termijn-belegger die twijfelt over het beste instap moment? Het verleden is geen betrouwbare indicator voor de toekomst. En vandaag is een prima dag om te beleggen. Zonder glazen bol, minstens even goed als morgen.
We wensen je veel financiële rust,
Jolmer en Marius